Tombstone
Steintjes, familie in de VS? Jammer voor ze, want het is wel een ghost town.
Bedankt voor jullie reacties! Is erg leuk om die te krijgen. Gisteren hadden we geen internet, dus vandaag even voor twee dagen bijwerken.
28-04-2008
Het was weer een koude nacht (we zitten hier op 1600m hoogte) en niet zover hier vandaan loopt de spoorlijn. Niet dat we daar last van hebben, dat zijn we wel gewend, maar die treinen hier toeteren aan de lopende band. Toch hebben we goed geslapen.
Door een afwisselend landschap rijden we Arizona binnen. Plotseling doemen er rotsen uit het niets op, alsof ze hier zomaar neergekwakt zijn.
Bedankt Ina en Fred om ons attent te maken op Tombstone, we vonden het een belevenis.
‘Tombstone, the town to tough to die’ is een levende legende, hier is echt geschiedenis geschreven. Bekend is het gevecht bij de OK Corral tussen Wyatt Earp, zijn broers en Doc Holliday tegen de Clanton gang.
We bezoeken eerst de Boothill Cemetery die vol is met graven van al dan niet op geweldadige wijze (killed, shot, hanged, lynched, killed by Indians, killed playing cards) omgekomen inwoners. Sommige grafspreuken zijn doorspekt met spot of humor.
We hebben een camping in Tombstone, een huizenblok van het historische centrum. We zijn bij Malle Pietje beland: in zijn kantoortje staat het vol ouwe zut en buiten niet minder. Pietje is heel aardig en geeft ons een prima uitleg over wat er allemaal te zien en te doen is met de plattegrond erbij. We krijgen ook weer een stapel folders mee.
Na de hook-up en broodje gaan we op pad. Het is een toeristische kermis, maar wel leuk. De inwoners koesteren de historie en lopen vaak nog in traditionele kleding van weleer. Het autoverkeer is buiten het centrum gehouden zodat je er rustig kunt rondwandelen en de gebouwen goed kunt zien. We komen, voor het eerst sinds ons vertrek uit Sarasota, Nederlanders tegen.
We merken dat we de klok ook weer een uur terug moeten zetten, want we zijn een uur te vroeg bij het nagespeelde gevecht bij de OK Corral. Een lachertje, vooral hilarisch als een van de acteurs het pistool niet uit zijn holster krijgt en tegen zijn tegenspeler roept: Hold on, hold on.
We bezoeken twee saloons, waaronder Big Nose Kates Saloon. We keren naar ons huis op wielen terug om even te relaxen.
Dan weer naar het centrum om te gaan eten bij The Longhorn Restaurant: finger lick’n good!
Het was weer een koude nacht (we zitten hier op 1600m hoogte) en niet zover hier vandaan loopt de spoorlijn. Niet dat we daar last van hebben, dat zijn we wel gewend, maar die treinen hier toeteren aan de lopende band. Toch hebben we goed geslapen.
Door een afwisselend landschap rijden we Arizona binnen. Plotseling doemen er rotsen uit het niets op, alsof ze hier zomaar neergekwakt zijn.
Bedankt Ina en Fred om ons attent te maken op Tombstone, we vonden het een belevenis.
‘Tombstone, the town to tough to die’ is een levende legende, hier is echt geschiedenis geschreven. Bekend is het gevecht bij de OK Corral tussen Wyatt Earp, zijn broers en Doc Holliday tegen de Clanton gang.
We bezoeken eerst de Boothill Cemetery die vol is met graven van al dan niet op geweldadige wijze (killed, shot, hanged, lynched, killed by Indians, killed playing cards) omgekomen inwoners. Sommige grafspreuken zijn doorspekt met spot of humor.
We hebben een camping in Tombstone, een huizenblok van het historische centrum. We zijn bij Malle Pietje beland: in zijn kantoortje staat het vol ouwe zut en buiten niet minder. Pietje is heel aardig en geeft ons een prima uitleg over wat er allemaal te zien en te doen is met de plattegrond erbij. We krijgen ook weer een stapel folders mee.
Na de hook-up en broodje gaan we op pad. Het is een toeristische kermis, maar wel leuk. De inwoners koesteren de historie en lopen vaak nog in traditionele kleding van weleer. Het autoverkeer is buiten het centrum gehouden zodat je er rustig kunt rondwandelen en de gebouwen goed kunt zien. We komen, voor het eerst sinds ons vertrek uit Sarasota, Nederlanders tegen.
We merken dat we de klok ook weer een uur terug moeten zetten, want we zijn een uur te vroeg bij het nagespeelde gevecht bij de OK Corral. Een lachertje, vooral hilarisch als een van de acteurs het pistool niet uit zijn holster krijgt en tegen zijn tegenspeler roept: Hold on, hold on.
We bezoeken twee saloons, waaronder Big Nose Kates Saloon. We keren naar ons huis op wielen terug om even te relaxen.
Dan weer naar het centrum om te gaan eten bij The Longhorn Restaurant: finger lick’n good!
gepost door Annette en Henk @ 19:40
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage