Afsluiting

Deze trip hebben we als de reis van ons leven ervaren. We hebben ontzettend veel gezien en ervan genoten. De hoogtepunten zijn teveel om op te noemen, maar dat is wel uit de verslagen op de blog te lezen.
Onze reis hadden we geboekt bij en laten regelen door Tioga Tours, wat ons zeer goed is bevallen en bij een eventuele volgende reis zullen wij zeker weer graag van hun diensten gebruik maken: www.tiogatours.nl
In totaal hebben we ongeveer 10.000 mijl/16.000 km gereden. We hebben niet bijgehouden hoeveel we aan benzine kwijt waren, de benzineprijzen varieerden nogal.
In het algemeen viel het contact met de Amerikanen, na alle verhalen die we gelezen hadden, wat tegen. Verder als: ‘waar kom je vandaan’ en ‘waar ga je naartoe’ ging het gesprek meestal niet. De doorsnee Amerikaan kwam met zijn slagschip de camping op, sloot zijn kabels aan waarvan die van de tv het belangrijkste was. Dan kwamen de uitschuifbare delen naar buiten, ging de airco aan en kroop Amerika achter de buis. Je zag ze pas weer als de handel weer afgekoppeld moest worden. Desondanks hebben we toch een behoorlijk aantal sympathieke mensen ontmoet waarmee we leuke gesprekken hebben kunnen voeren, maar dat waren niet altijd Amerikanen.
In het begin van onze trip hadden we wat problemen met de camper. Deze zijn door Cruise America (de camperverhuurder) naar onze tevredenheid opgelost. We kregen zelfs na terugkeer ongevraagd een financiële vergoeding voor het ongemak door de mankementen.
De laatste weken van onze vakantie hebben we bij onze zoon Dennis en zijn gezin op Camano Island doorgebracht. Ook zij hebben ons een heerlijke tijd bezorgd.

Nu kan het uitzoeken van de foto’s beginnen, een hele klus. Als dat gebeurd is, zal een groot aantal ervan op onze website www.annetteverhaaff.nl te zien zijn.
De mensen die reacties geplaatst hebben op onze weblog: bedankt daarvoor.
Astrid en Yvon, bedankt voor jullie reactie op mijn opmerking dat er niet veel Nederlandse bloglezers meer waren. Ik kreeg van jullie de reactie waarop ik hoopte en wist meteen wie de overgeblevenen waren. Hopelijk lezen jullie deze afsluiter ook nog.

Independence Day

Vrijdag 4 juli 2008
Nog even een terugblik op een van de laatste dagen Amerika.
We hebben nog net het onafhankelijkheidsfeest van de 4de juli meebeleefd op Camano Island in de vorm van een soort buurtfeest. Het werd gehouden op het eiland in het meertje, de boel was versierd met Amerikaanse vlaggetjes en de kleuren van de Nationale vlag.
Het begon ’s middags om 12.00 uur met een barbecue van hamburgers en worstjes. Iedereen die kwam bracht wat mee: hartige gerechten, taarten, vruchten. Naarmate er meer mensen kwamen werd het buffet dus ook steeds uitgebreider.
Er stonden tafels en stoelen waar iedereen plaats kon nemen en er kon meteen met eten worden begonnen. Drankjes (niet alcoholische) kon je zelf uit grote koelboxen pakken. Er was werkelijk een overvloed van alles, het smaakte allemaal even heerlijk en het sfeertje was ontspannen.
Om twee uur werd met spelletjes voor de kinderen begonnen. De ouderwetse spelletjes deden het nog goed, de kinderen vermaakten zich uitstekend met: zaklopen, eiergooien, kruiwagen lopen, afgesloten werd met een stoelendans. Om een uur of 4 waren de spelletjes afgelopen en in no time werd de boel opgeruimd en afgebroken en ging iedereen naar huis.
’s Avonds werd bij Dennis en Amy in de tuin een vuur gemaakt en werden er weer marsmellows geroosterd. Na 10.00 uur begon overal volop vuurwerk te knallen. We zijn nog met de kinderen een eindje de straat op gelopen waar we het vuurwerk goed konden zien. Vooral Hannah vond het geweldig, Madeline vond het wat minder vanwege het kabaal.
We vonden het erg leuk deze typisch Amerikaanse dag nog mee te maken.

Cascade Loop III

Met stralend weer verlaten we Leavenworth en rijden het smalle dal in tussen de hoge bergwanden, waar de woest stromende Wenatchee River ons begeleidt.
We rijden de Stevens Pass over en hebben mooie uitzichten over het bergland bij onze weg naar beneden. Bij Deception Falls stoppen we en bewonderen de naar beneden donderende waterval. Via een bruggetje kun je er overheel lopen, heel dicht boven het water en dat is te voelen.
Er volgt een gedeelte met veel wegwerkzaamheden, waardoor we de afslagen naar twee andere watervallen missen.
Dan kom je weer een beetje terug in de bewoonde wereld, waarbij we kleine plaatsjes passeren die alleen lijken te bestaan uit wat fast-food tentjes, benzinepompen en motels.
In Monroe kom je de drukte weer in die bij de nabijheid van een grote stad, in dit geval Seattle, hoort.
In Everett rijden we de I-5 weer op en aangezien we de hele middag nog voor ons hebben, brengen we deze succesvol door in het Outlet Center.
Rond 5 uur arriveren we bij Dennis en familie, de meiden springen op ons af als we de auto uitkomen.

Cascade Loop II

For my American blogreaders (I hope my English is better to read than the translation from the computer):
This is the trip Roy (Amy’s Dad) recommanded us the first time we were in de US. We enjoyed it very much, but we did it in only one day. That’s the reason we make this trip again, this time in three days. It’s called The Cascade Loop.
It goes from the I-5 at Sedro-Wooley’s to the east where we pass mountain-lakes and some dams, in a beautiful mountain scenery. On our first day we end up at Winthrop, a nice little Western Town where we stay overnight. In the evening there is a thunderstorm and some rain.
On our second day we drive along Methow River through a nice green valley, between the desert mountains. There are lots of fruit trees and vineyards along the road. We drive along the beautiful Columbia River and this time we spend the night at Leavenworth, a charming little Bavarian town, cradled in the foothills of the Cascade Mountains. There’s a thunderstorm coming up again.

Nu voor de Nederlandse bloglezers (helaas niet veel meer sinds we onze grote trip beëindigd hebben):
Gisteravond, na een zeer warme dag, een onweersbui gehad. Onze Canadese buurman, die een paar keer langs komt voor een praatje, geeft ons wat aardappels en wortels die hij over heeft. Hij gaat de volgende dag naar huis en mag dat niet meenemen Canada in.
We hebben nog veel plezier als een paar tentkampeerders hun eetspullen afspoelen in het water van de sprinklerinstallatie. Ze rennen mee met het rondje dat het water maakt, met hun bord of bestek in de waterstraal en proberen daarbij zelf droog te blijven.

We vertrekken dinsdag met zonnig, warm weer voor onze volgende etappe. We rijden door het groene dal waar de Methow River doorheen meandert, maar de bergen zijn kaal, droog en woestijnachtig. Dan komen we op een punt waar de Methow de Columbia River ontmoet. Op onze weg komen we veel boerenbedrijven, fruitboomgaarden en wijngaarden tegen en langs de weg staan veel stalletjes waar het fruit wordt verkocht.
De weg langs de Columbia is prachtig (foto), helaas is er weinig gelegenheid tot stoppen.
We eindigen in Leavenworth, een Beiers stadje. Oorspronkelijk was het een mijnwerkersstadje en er werkten mensen van allerlei nationaliteiten. Toen het stadje dertig jaar na de crisisjaren dreigde dood te bloeien, sloegen een aantal mensen de handen in elkaar om het stadje nieuw leven in te blazen. Geïnspireerd door de ligging in de alpine achtige omgeving (de bergen hier worden ook wel de Amerikaanse Alpen genoemd), koos men voor een Alpine setting en kwam uit op een Beiers thema.
We kamperen, net als gisteren, weer aan een rivier: Icicle River. Dit keer aan de voet van de bergen die Leavenworth omringen. Weer dreigt er onweer (foto), het was een zeer warme, benauwde dag.