Oregon I-5

Toen we gisteren op de camping aankwamen, was er niemand meer bij de receptie. We moesten onszelf inschrijven en via een envelop betalen. Een van de campinggasten kwam ons te hulp om de codes voor de toiletten en douches door te geven. Die codes heb je niet op elke camping, maar hier toevallig wel.
Vanochtend is de campingbaas al vroeg op de camping bezig en Henk raakt met hem aan de praat. Hij vertelt hem dat de sneeuw tot voor kort nog tot hoog tegen de hekken van de camping lag en de sneeuwschuivers de weg nog schoon moesten maken. Hij voegt er nog aan toe: Hoezo opwarming van de aarde?
In de bossen liggen hier ook nog sneeuwplekken en we zien waarschuwingsborden om de sneeuwschuivers niet rechts te passeren en er zijn uitwijkplaatsen om de sneeuwkettingen om te doen.
We rijden langs een aantal meren en komen bij de Salt Creek Falls, volgens de beschrijving een spectaculaire waterval en de op een na hoogste van Oregon. We rijden de weg in en raad eens? Natuurlijk, gesloten!
Dan maar meteen richting I-5 en a.s.a.p. naar ons overnachtingsadres.
Het is wel een mooie rit en dit keer worden we begeleid door Mount Hood die we met zijn witte puntmuts overal op zien duiken.
De snelweg wordt richting Portland alsmaar drukker en net voorbij de stad rijden we de Columbia River over. Halverwege de brug komen we de staat Washington binnen.
Niet veel later arriveren we op ons laatste overnachtingsadres van deze rit naar Camano Island, waar we morgen na een reis van ruim twee maanden aankomen.
Natuurlijk zien we uit naar het weerzien met onze zoon Dennis, zijn vrouw Amy en hun twee dochters Hannah en Madeline.